Όταν ο δρόμος των Μαινήτων δεν είχε ακόμη ασφαλτοστρωθεί. Καθένα από τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Μαινήτων, με την παρότρυνση και την καθοδήγηση του δασκάλου τους, Δημήτρη Έλληνα, φύτευσε από πέντε δένδρα, τα οποία, κατόπιν, έπρεπε να φροντίζει.
Στην φωτογραφία, διακρίνονται η Καίτη, η Ζανίνα και η Αθηνά Κοκκίνου, καθώς φέρνουν κουβάδες με νερό από την δεξαμενή του σχολείου για να ποτίσουν τα δεντράκια τους. Στην θέση όπου αργότερα κτίσθηκε το σπίτι του Νίκου και της Σοφίας Βαλμά. Καλοκαίρι του 1967...
(Αρχείο Καίτης Κοκκίνου-Βάρελη)
Είναι μεγάλης ιστορικής αξίας γεγονός και έχει πολλές διαστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δάσκαλος του χωριού (ξένος βέβαια παρ΄ ότι Έλληνας !) υπηρετεί σε ένα χωριό προσωρινά πριν μετατεθεί στην πατρίδα του και παρ΄ όλη την προσωρινότητά του στο μέρος, καθοδηγεί (ή διατάζει θα μπορούσε να πει κάποιος άλλος, κάποιος θα σκέπτονταν 1967, αυταρχική παιδεία, όντως το θέμα έχει πολλές διαστάσεις), καθοδηγεί λοιπόν τα παιδιά του σχολείου να φυτέψουν από ένα δενδράκι το καθένα.
Τα δενδράκια δεν φυτεύονται οπουδήποτε, αλλά φυτεύονται στον καινούργιο αμαξωτό δρόμο με σκοπό να φτιάξουν δενδροστοιχία. Γεγονός ακριβώς παρμένο από τα Αναγνωστικά της εποχής εκείνης.
Τα παιδιά όντως ανταποκρίθηκαν και ακόμη και το καλοκαίρι, κουβαλάνε κάθε μέρα μπουγέλα νερό από 500 μέτρα μακριά για να φροντίσουν τα δενδράκια τους. Τα δένδρα βεβαίως αυτά μεγάλωσαν , υπάρχουν έως και σήμερα, ο δρόμος των Μαινήτων έχει δενδροστοιχία.
Για την ιστορία, τα Πευκάκια στη Χώρα έχουν φυτευτεί από παιδιά του Σχολαρχείου γύρω στο 1913.
Πολλούς χαιρετισμούς στον κ. Δημήτρη Έλληνα και στη σύζυγό του δασκάλα κ. Νομική Κουρούνη οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι έχουν δει την καταχώρηση αυτήν, όπως ξέρω ότι κρατάνε επικοινωνία με τους μαθητές τους και ρωτάνε συνεχώς. Δεν ήμουν μαθητής τους αλλά τους θυμάμαι όπως και όλους τους άλλους δασκάλους των χωριών , οι οποίοι κατέβαιναν στο Δημοτικό της Χώρας για να παραλάβουν Βιβλία, και να τα κουβαλήσουν μόνοι τους φυσικά,για να κάνουν συνελεύσεις κλπ. Δεν αναφέρω ονόματα μήπως ξεχάσω και αδικήσω κανέναν.
Από μένα, τιμή σε όλους τους παλιούς εκείνους δασκάλους. ΧΔΑ
Ο κ. Έλληνας ήταν ένας πρωτοπόρος και χαρισματικός Δάσκαλος.Δε μας έδωσε μόνο γνώσεις ,αλλά και μαθήματα ζωής.Σ'αυτόν οφείλουμε πολλές πτυχές της προσωπικότητά μας και τις σωστές βάσεις για την μετέπειτα εξέλιξή μας.Τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας και θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα αν αν ερχόταν και πάλι στο χωριό μας σαν επισκέπτης αυτή τη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Κοκκίνου-Βάρελη
Δέσποινα Χατζόγλου